Ramadasa Charitam. Vol III Book VII Chp 23 Shlokas 10 - 13
श्रीरमदास उवाच
हा कृष्ण द्वारकाधीश करुनारससागर |
प्रसीद रुक्मिणीकान्त प्रपन्नाजनवत्सल ||
अबलोहं क्रुशाङ्गक्ष्च जरठोस्मि तथा हरे |
द्वारकां पुनरायातुं न शक्तिर्मे प्रुपानिधे ||
कथं ग्रामे निवत्स्यामि कृष्ण ते दर्शनं विना |
व्यर्थं जन्म ममेदं हि किं कर्तव्यं मया प्रभो ||
ग्रामं गत्वा पुनर्वृद्धः कथं द्रक्ष्यामि ते मुखम् |
हा हन्त करुणासिन्धो विरहस्ते सुदुःसहः ||
Ramadasa prayed
Ha! Krishna! Dwarakanatha! Ocean of compassion! Lord of Devi Rukmini! Benefactor of the bhaktas! Shower mercy on me. Oh! Krishna! Repository of compassion! I have become old, lean and weak. I am not capable of visiting Dwaraka any more. Krishna! How can I continue to live in the village devoid of your darshan! My life will be a waste. Oh Lord! what shall I do now? After I return to the village how can I behold Your charming face ? Alas! Oh! Ocean of mercy! I cannot bear this separation.
